maandag 28 januari 2013

Wat luistert hij goed!!



Ik zei dat ik van plan was de oogjes van het donkere kitten met afgekoeld gekookt water zou gaan masseren zodat hij ook de wereld beter kon gaan bekijken. Prompt had hij zijn oogjes dus de volgende dag open.
Nu staat hij stukken beter op de foto´s.

Samen met broerlief en papa Jack op schoot bij Wendy.



Het lichte katertje gaf nog zo´n knuffelshow weg dat de fotocamera er bijna van vastliep. Helaas was de leukste foto niet scherp.
Zodra kittens hun oogjes openen, kunnen ze ook geluiden horen.
Hier reageert het kitten op geluidjes,




Echt zeldzaam, zo´n lieve kater en zulke charmante kittens.






donderdag 24 januari 2013

De twee beertjes, vandaag twee weken oud

Veel gebeurt er niet bij Shabanou en haar kittens anders dan het tevreden spinnen en smakelijk eten van Shabanou en je hoort haar kittens bijna groeien. Zulke heerlijke warme stevige lijfjes!

Shabanou wijkt niet van haar kittens en houdt ze tijdens de fotoshoot nauwlettend in de gaten.


Het donkere katertje is nog niet klaar met het openen van zijn oogjes.
Horen  kan hij al wel.


Het lichtere katertje.







Samen met grote nicht Lexie die het maar wat leuk vindt
 al die schattige kittens in huis.


De gelukkige ouders van deze kittens. Echt genieten.

De lieve Jack en dit is wel zo gezellig voor Shabanou.

De ex van Jack, Anches, kwam ook assisteren bij deze fotoshoot.

Die schattige blauwe oogjes.

Broerlief houdt zijn oogjes nog een beetje verborgen.

Straks even masseren met afgekoeld gekookt water
want misschien heeft hij hier wat hulp bij nodig.


Kiyomi
Even voorstellen; Kiyomi, hun grote zus. Wat is ze een schoonheid en wat zijn we blij dat we nu weer twee van zulke prachtkittens mogen hebben!
Eerder heette ze Kira maar zo heet al het hondje dat wel eens bij haar nieuwe mensen over de vloer komt.
Door omstandigheden had zij een nieuw huisje nodig dat al binnen een paar minuten, na plaatsing van een berichtje hierover, werd aangeboden. Vorige week donderdag is zij verhuisd en ze is met open armen van haar nieuwe mensen en open pootjes van de andere twee Somali's ontvangen. Haar inburgering verliep heel voorspoedig. Dieren van hetzelfde ras spreken elkaars taal blijkbaar.

zondag 20 januari 2013

U vraagt, wij draaien :-)





Gisteren schreef ik in m´n andere blog over het nestje van Tresca dat ik erop moest gaan letten dat haar kittens nu ze vlees gaan eten ook zelf hun drolletjes kwijt moeten zien te raken - prompt zijn ze er vandaag mee begonnen. Ook schreef ik over deze kittens dat ze hun oogjes van mij wel mochten gaan opendoen. Dat hebben ze vast opgepikt want vandaag zijn ze ermee begonnen. Nog maar hele kleine kiertjes maar groot genoeg om dit moment te vereeuwigen. Omdat dit precisiewerk is, heeft Huibert deze foto's gemaakt.

Shabanou zag ons komen. Ze heeft alles onder controle
en is heel trouw bij haar nestje.

Lexie vond dat ze als grote halfzus van deze kittens en
kleindochter van Shabanou ook haar steentje
aan deze fotoshoot moest bijdragen.


Deze foto´s zijn van het donkere katertje dat als tweede geboren werd.

En nog eentje.

De eerstgeborene.
Hij is zoveel lichter van kleur, heeft minder contrast tussen zijn zilver en ticking.
Dit heeft hij vast van zijn moeder.




Samen poseren, dus samen de kopjes naar rechts,

de kopjes naar links,
Instinctief zoeken poezenmoedertjes een wat donkere ruimte om te voorkomen dat er licht op de kwetsbare oogjes valt. De oogzenuw werkt nog niet goed en wanneer er te lang en te veel licht in hun ogen zou vallen, kan dat schade aan het oog veroorzaken. Fotograferen kan wel omdat dit maar eventjes is.

Shabanous beertjes. 

Gelijktijdig met het opengaan van de oogjes begint hun gehoor ook te werken en gaan ze dus op geluiden zoals het lieve koeren van hun moeder en op de menselijke stem reageren. Nu wordt het echt!

zaterdag 19 januari 2013

Voor de eerste keer even beneden

De kittens van Shabanou zijn boven in de slaapkamer en pas wanneer ze drie weken oud zijn, probeer ik ze, gebruikmakend van de instinctieve behoefte van de moederpoes, om ze naar beneden te verhuizen. Vaak lukt dit niet van de ene op de andere dag en daarom bouw ik het op. Eerst tien minuutjes en dan steeds langer tot het moedertje er ook ontspannen bij gaat liggen. Vandaag was het dus de eerste keer en Shabanou bleef op de trap staan wachten tot ze ze weer terugkreeg.
Ze groeien uitstekend en zijn heerlijke ventjes om in je handen te houden maar van mij mogen ze hun oogjes wel open gaan doen. De kittens van Tresca waren laat geboren en - dus - vroeg met het openen van hun oogjes; deze kittens zijn juist wat vroeger geboren en logisch natuurlijk dat ze wat later met de oogjes zijn. Hun werkelijke leeftijd is vanaf de dag van conceptie. Extra leuk bij het opengaan van de oogjes dat dan hun oortjes ook gaan werken en dat we dus kunnen gaan communiceren. Als er één kattenras bestaat waar je als mens een prachtige interactie mee kunt hebben, is het de Somali wel! Ik kan er niet op wachten!! Misschien morgen al?

Het lichtere katertje.



Het donkere katertje







dinsdag 15 januari 2013

Ik heb er geen omkijken naar ;-)

Shabanou heeft alles onder controle en de twee katertjes groeien als kool. Ook kon het bandje van de 'jongste' af want hij is veel donkerder dan zijn broer. Wel zijn ze meestal op de gram af even zwaar. De navelstrengen zijn ze al kwijt en nu het is het wachten op het moment dat hun oogjes open gaan. Dan wordt het echt!

Helaas niet al te veel foto's; de techniek werkte niet mee.

donderdag 10 januari 2013

Ze zijn geboren!!

Een dag eerder dan verwacht. Woensdagavond liep ze steeds meer om me heen te drentelen en gaf ze de boodschap af dat zij wilde dat ik met haar mee naar boven moest gaan. Ik vond haar buik ook best wat aan de harde kant en nam alles aan spullen mee die je maar nodig kunt hebben bij een bevalling. Ik was er op voorbereid dat Shabanou me net als Tresca, van het iets oudere nestje, een paar nachten bezig zou kunnen houden maar tot mijn verrassing zag ik rondom één uur al een kleine samentrekking. Inmiddels had ik al wel gezien dat er twee kittens in haar buik zouden moeten zitten dus de bezorgdheid dat er een eenlingetje geboren zou kunnen worden, was over. Het eerste sorrelzilveren katertje werd in een akelige stuit geboren (eerst alleen één pootje eruit) maar met een gezamenlijke inspanning, ik dus alleen Shabanou moed inspreken, vertrouwen uitstralen en vooral nergens aan trekken) werd hij om 4.23 uur met een gewicht van 95 gram geboren. Een half uurtje later, om 4.58 kwam zijn identieke broertje, met een gewicht van 96 gram heel wat aangenamer ter wereld. En toen brak het GS aan, het Grote Spinnen.
Bij eerdere nestjes van Shabanou raakten de kittens wel, mogelijk een tepeloorlog of een wat moeizamer melkproductie, in de problemen. Daarom heb ik ze om half zeven allebei een druppeltje gekookt water met wat druivensuiker erin gegeven en iedere zoveel uur krijgen ze een slokje kittenmelk.
Shabanou deed haar bevalling in het kleine kraammandje dat ik eerder speciaal voor haar had gecreëerd omdat de grote nog bij Tresca in gebruik was. Maar omdat Tresca met haar vijf grote bullen te krap kwam te zitten, had ik haar net verhuisd naar een grote doos en kon ik Shabanou in de loop van de ochtend de oude vertrouwde dubbele kraammand geven.
Aan het einde van de dag wogen de broertjes 102 en 101 gram. Halverwege deze nacht, wanneer ze ongeveer 24 uur oud zijn, controleer ik nog even of ze wel of niet extra hulp nodig hebben. Op dit moment ligt Shabanou ontspannen op het dakje van de kraammand, ligt haar kleindochter Lexie er naast en ontfermt papa Jack zich over alles wat hij aan eetbare zaken kan vinden.

Echt fotogeniek zijn ze natuurlijk nog niet maar met deze heb je wel een beeld hoe is ging en is. Dat papa Jack nu aan zijn spijsvertering werkt door sprintjes op de bovenverdieping te trekken, met zijn dochter achter hem aan, kan ik niet op de foto krijgen. Het is nu midden in de nacht dus ik hoop dat hij onze buurtjes niet wakker maakt.

In de grote kraammand. In de dubbele wand zitten Snugglesafes die warmte afgeven
en de lap er overheen houdt de warmte nog wat beter vast.





Drie maal de eerst geborene.





En drie maal zijn jongere broertje.
Op deze foto nog helemaal nat en glibberig.
Her tweede katertje heeft een blauw bandje gekregen
 want anders zijn ze niet van elkaar te onderscheiden


Saampjes bij hun gelukkige moeder.

Echt zeldzaam. Zoveel vertrouwen als onze poezen hebben in hun huisgenootjes en hoe betrokken Jack als dekkater bij zijn nestje wil en kan zijn.